Życiorys O. Feliksa Chwiłkowskiego

O. Feliks Stanisław Chwiłkowski OFM był synem urzędnika celnego, Antoniego i Władysławy Durczyńskiej. Urodził się 14.02.1932 r. w miejscowości Dębno Polskie, w powiecie rawickim, woj. wielkopolskie, w parafii p.w. Chrystusa Króla w Rawiczu, Archidiecezji Poznańska.

W roku 1939 rozpoczął naukę w szkole powszechnej w Jutrosinie. Nauka odbywała się w języku niemieckim. Do tej szkoły uczęszczał tylko cztery miesiące. Naukę przerwało wysiedlenie całej rodziny do generalnego gubernatorstwa, do miejscowości Wrzawy, pow. Tarnobrzeg w woj. krakowskim. Tutaj kontynuował naukę w szkole powszechnej i ukończył pięć klas. Tu też w 1941 r. przystąpił do pierwszej komunii św., a rok później przyjął sakrament bierzmowania.

Po II wojnie światowej wrócił w rodzinne strony i zamieszkał z rodzicami w Nadstawach k. Rawicza. W pobliskim Jutrosinie ukończył szkołę podstawową. Po niej kontynuował naukę w kolegium franciszkanów w Nysie (małe seminarium), które ukończył egzaminem maturalnym. Po małej maturze (po IX klasie) wstąpił do prowincji Wniebowzięcia NMP zakonu franciszkanów w Katowicach – Panewnikach. Dnia 15.09.1949 r. rozpoczął nowicjat w Kobylinie przyjmując strój zakonny i przybierając imię Feliks. Dnia 16.09.1950 r. złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzno – teologiczne odbył w Opolu i Katowicach -Panewnikach w latach 1950-1955. Śluby wieczyste (uroczystą profesję) złożył dnia 16.09.1953 r. w Katowicach – Panewnikach na ręce o. prowincjała Tytusa M. Semkło. Święcenia kapłańskie przyjął również w Panewnikach dnia 9.04.1955 r. przez posługę ks. bpa Bernarda Czaplińskiego, sufragana chełmińskiego.

Po święceniach został skierowany do pracy w Poznaniu, gdzie w 1966 r. otrzymał nominację na misjonarza ludowego. W latach 1968 – 1974 był gwardianem we Wschowie. W następnych latach był wikarym domu i misjonarzem w Osiecznej (1974-1977), wikarym i ekonomem klasztoru we Wronkach (1977-1983), wikarym i ekonomem w Osiecznej oraz spowiednikiem nowicjuszy w Jarocinie (1983-1986), gwardianem i ekonomem klasztoru w Wieluniu (1986-1991).

Dnia 19.03.1991 r. wstąpił do utworzonej wtedy nowej prowincji p.w. Św. Franciszka z Asyżu. W nowej prowincji był wikarym domu w Woźnikach (1991-2003). Od 2003 r. przebywał w klasztorze we Wronkach w charakterze spowiednika, przez pewien czas także wikarego domu, spowiednika studentów – alumnów miejscowego Wyższego Seminarium Duchownego.

Ostatnie lata – aż do śmierci – przebywał w klasztorze we Wronkach.

O. Benigny zbig. Piechota ofm